Keuze voor de naam Elisabeth

In de naam van de Elisabeth-parochie komt niet alleen verleden, heden en toekomst, maar ook het uitgangspunt van wat ons bezielt, samen.

Elisabeth was volgens Lucas 1 de moeder van Johannes de Doper. Zij was getrouwd met Zacharias. Beiden stamden af van Aäron. Het echtpaar was kinderloos en al op jaren. Voor wie dit leest beginnen er allerlei geluiden uit het Eerste Testament mee te klinken: Abraham en Sara, Elkana en Hanna. Als bejaarde mensen nog een kind krijgen - want voor God is niets onmogelijk – dan moet dat wel een bijzonder kind zijn. En zo is dat ook.

Zacharias krijgt door een engel van de Heer aangezegd, dat zijn vrouw hem een zoon zal schenken, die hij Johannes moet noemen. Dat kind zal groot zijn in de ogen van de Heer, vol van de Geest van God en beladen met de kracht van Elia: de goede toekomst komt er aan!

Zacharias kan zijn oren niet geloven. Hij wordt letterlijk met stomheid geslagen. Elisabeth, zijn vrouw, staat in tegenstelling tot haar man niet sceptisch of argwanend tegen over al dat goede nieuws wat wordt aangezegd. Zij wordt zwanger, roemt haar nichtje Maria als de gezegende onder de vrouwen en geeft het leven aan haar zoon, Johannes, die profeet van de Allerhoogste wordt genoemd. De intense barmhartigheid van onze God komt er aan.

Dat is het goede nieuws dat wij als kerk te brengen hebben, ons uitgangspunt.

Verleden, heden en toekomst

Uit archieven blijkt, dat er in 1625 in onze regio een kapel was gewijd aan de H. Elisabeth. Vier van de voormalige parochies in de regio hadden in hun naam iets met Maria, en daarmee ook met Elisabeth: Westdorpe heeft als kerktitel: O.L. Vrouw Visitatie (het bezoek van Maria een haar nicht Elisabeth); Philippine, Sas van Gent en Zuiddorpe hebben als kerktitel H. Maria Hemelvaart.

In de loop van de geschiedenis is de naam Elisabeth gedragen door mensen, die zich bijzonder hebben ingezet voor de zorg om medemensen in nood. Eén van die personen is de heilige Elisabeth van Thüringen (1207-1231), een koningsdochter. Zij zette zich in voor mensen die te lijden hadden onder hongersnood en pest. Al haar krachten gaf zij aan de armen- en ziekenzorg. Zo werd zij de patrones van de Caritas en van veel ziekenhuizen en kloosters.

In onze regio heeft het Elisabeth-ziekenhuis in Sluiskil in de twintigste eeuw een buitengewoon grote betekenis gehad. Het Elisabeth-hofje is daar nog een overblijfsel van.

Zusters Franciscanessen die in de negentiende en twintigste eeuw hebben gewerkt in Terneuzen, Zuiddorpe, Westdorpe, Sas van Gent en Sluiskil, hadden een sterke band met Elisabeth van Thüringen. Die zusters hebben een grote bijdrage gegeven aan de godsdienstige en maatschappelijke ontwikkeling in onze regio.

Onze streek is in de vijftiende eeuw geteisterd door  zware najaarsstormen met grote overstromingen: de Elisabeths-vloeden. De oude Graaf Jansdijk, die dwars door onze regio loopt, en vele kreken getuigen daar nog van.

In de naam Elisabeth, een vrouw, worden de vele honderden vrijwilligsters geëerd, die al tientallen jaren -dikwijls op de achtergrond- de parochie steunen en dragen.

Het Parochiebestuur heeft besloten in het laatste weekend van het kerkelijk jaar, dichtbij het feest van Elisabeth op 17 november, de Elisabeth-dagen te organiseren, waarop wij als parochie ons geloof gezamenlijk vieren, voor groot en klein allerlei activiteiten organiseren en aan zeer verdienstelijke parochianen de Elisabeth-penning uitreiken, gemaakt naar een ontwerp van zuster Irene Baecke, afkomstig uit Westdorpe.