Regioblad maart 2018

Regioblad - 3 van de pastores PASEN Er is veel over nagedacht, veel over gezegd, veel over geschreven. Het kan toch niet ophouden met het moment van de aardse dood. Het kan toch niet allemaal voor niets geweest zijn; alle inzet, alle zorgen, alle verdriet, alle hoop, alle vreugde, al het verlangen naar liefde. Altijd heeft het stoeien met deze existentiële vragen mensen geraakt en bezig gehouden. In Jezus is voor hen die geloven dat Hij de Zoon van de levende God is, een antwoord 'tot leven gekomen'. Jezus zegt ons: “Wie in Mij gelooft zal in eeuwigheid niet sterven”. Geloven in Hem en leven naar zijn voorbeeld -een moeilijke weg, voor ons voortdurend een weg van vallen en opstaan, van vreugde en tekort schieten- draagt je doorheen dit aardse leven maar ook over de grens van de dood heen tot in het eeuwige leven bij God. Van wie jij ten diepste bent -geboren uit God, kind van mensen- gaat in geloof niets verloren. Wie jij ten diepste bent wordt door de engelen van God ten paradijze gedragen wanneer jouw aardse leven tot een einde komt. Wat kunnen wij weten? Zeker weten? Wij hebben de getuigenissen van de vrouwen, het getuigenis van de apostelen. Het lege graf; de tuinman -in wie ze Jezus herkennen-, die zegt: “Wat zoeken jullie de Levende bij de doden, Hij is niet hier, ga naar Jeruzalem, dáár zal je Hem zien”. Wij ontmoeten de Heer in de kring van de leerlingen: “Vrede zij u”. Jezus die de wonden in zijn handen en zijn zijde aan Thomas laat zien: “Kom hier Thomas, leg je vinger in mijn wonden, wees niet langer ongelovig maar gelovig”. De oproep aan ons allen om te geloven -als waren wij er zelf bij geweest! Pasen, wij zijn erbij. De verhalen, verteld, en doorverteld en weer opnieuw verteld, zijn een werkelijkheid voor ons. In geloof. “Ik ben de verrijzenis en het leven”, zegt Jezus tegen de zussen van Lazarus, geloof je dit? “Ja Heer, ik geloof.” Dan mag en zal het Pasen zijn. Zalig Pasen! pastoor Wiel Wiertz Maria van Magdala loopt verdrietig voor zich uit te mompelen dat ze Hem hebben weggehaald en zij niet weet waar ze Hem gelaten hebben.... Totdat Jezus haar naam noemt. Juichend stuift ze er vandoor. Het is ineens Pasen geworden. Hoe is het mogelijk, zeggen de leerlingen, hoe kan dat nou? Hij is het, terwijl de deur dicht is. Hoe is het mogelijk. Ja, Hij had het wel gezegd... maar....tjonge, jonge. Kom dan Thomas, kijk dan.... Als je het wilt zien. Kijk dan. Kijk dan. Dit verhaal houdt ons gelovig op de been houdt ons aan de gang. Dit verhaal dragen zij die geloven al eeuwen door de wereld. Uit kracht van deze boodschap doen wat gedaan moet worden in Jezus Naam. Wat wij doen is Hij die doet in en door ons. Wij doen in zijn Naam. Het is ineens Pasen geworden. Kijk dan. Kijk dan. Kom, laten we gaan, tot aan de uiteinden van de aarde. Het verhaal van Pasen is voor iedere mens van belang. Zalig Pasen! pastoor Wiel Wiertz (tekst geïnspireerd vanuit 'Hij was een van ons' van Rien Poortvliet) HET PAASTRIDUÜM Aan het einde van de veertigdagentijd komen we vanaf Palm- en Passiezondag in de Goede Week terecht. Op Palmzondag lezen we het verhaal van de intocht van Jezus in Jeruzalem. De palmtakjes worden gezegend en uitgereikt. We nemen ze mee naar huis en geven ons takje een plekje op het kruis. Voortdurende verwijzing naar de tegenstelling binnen enkele dagen tussen “Hosanna” en “kruisig Hem”. Want in diezelfde viering wordt meestal ook het lijdensverhaal gelezen. We volgen Jezus op zijn laatste martelgang tot de dood op het kruis. In de Goede Week vieren wij Witte Donderdag en Goede Vrijdag. Deze avondvieringen om 19.00 uur zijn dit jaar in de kerk in Terneuzen. Het zijn vieringen voor de hele parochie en u bent allen zeer welkom. Het paastriduüm is wezenlijk in het leven van de christengelovige. Na Witte Donderdag en Goede Vrijdag wordt het stil en aan het einde van die Stille Zaterdag, op de vooravond van Pasen, vieren we voor heel de parochie om 21.00 uur de paaswake in Terneuzen. Het licht van de nieuwe paaskaars, het gezegende water, de eucharistie. We vieren in deze nacht dat onze Heer Jezus Christus waarlijk is opgestaan uit de doden. Om dat vervolgens op paasmorgen, bij het lege graf, te vieren in de kerken van onze parochie, op de gewone tijd. Een intensieve tijd. De veertigdagentijd. De Goede Week. Het paastriduüm. Maar echt dé gelegenheid om als parochie, met elkaar verbonden, te getuigen van het geloof dat in ons leeft. Het geloof dat ons beweegt. pastoor Wiel Wiertz